Xatirə Nurgül. Zəncirotu çiçəkləri

Fərqinə belə varmadan
günlərin başlamağının,
yoxluğun,
yoxsulluğun
yaşayırdın ömrünü.
Hər dəqiqə aldadırdı səni
evlərin,
adamların,
yolların görüntüsü.

Sonra da qaçıb sənsiz bir məkana
açaraq gözlərini göylərə
unudurdun özünü də.

Onda yaşın on altıydı ,
onda zəncirotu çiçəkləriylə
bəzəyirdin saçlarını.
Onda həyatı sevirdin…